Kustwacht reikt postuum medailles uit aan Rudolf Leonard de Lannoy

Jarenlang bezig

Aan deze uitreiking gingen jaren vooraf. Jaren van onderzoek naar het werk van Rudolf de Lannoy voor de Gouvernements Marine in Nederlands-Indië. Jaren van aanvragen doen, wachten, en nu uiteindelijk toch: de toekenning van twee medailles. Rudolf de Lannoy ontvangt postuum het Mobilisatie-Oorlogskruis en het Ereteken voor Orde en Vrede. Die worden uitgereikt door Edwin van der Pol, plaatsvervangend directeur van de Kustwacht.

Drijvende kracht

Ook overste Maarten Kok is namens de Koninklijke Marine aanwezig om getuige te zijn van het bijzondere moment. ‘Dit is zo mooi’, vindt Marc Tierolf, de kleinzoon van De Lannoy en de onvermoeibare, drijvende kracht achter het onderzoek en de aanvraag. ‘Eindelijk krijgt opa de erkenning die hij verdient.’

Diensttijd

Met talloze krantenknipsels, foto’s, contracten en diploma’s die wonderwel de Tweede Wereldoorlog én de reis van Nederlands-Indië naar Nederland overleefden, stippelde Marc Tierolf de diensttijd van zijn opa helemaal uit. Zo werd de in Meester Cornelis bij Batavia geboren Rudolf de Lannoy in 1941 aangewezen voor de tweejarige officiersopleiding van de Gouvernements Marine. In augustus 1945 kwam hij officieel in dienst als aspirant-officier.

Roerige tijden

Drie jaar lang diende hij, middenin de roerige tijden die Nederlands-Indië teisteren, met veel trots de Gouvernements Marine. Toch begon hij steeds meer aan te lopen tegen de grote verschillen in de behandeling van Indische Nederlanders en de uit Nederland uitgezonden krachten. Die onvrede leidde er uiteindelijk toe dat De Lannoy in 1948 ontslag nam.

‘Eindelijk krijgt opa de erkenning die hij verdient’

Marc Tierolf, de kleinzoon van De Lannoy

Verhalen van opa

Na zijn tijd bij de Gouvernements Marine ging De Lannoy als Hoofd Scheepvaartdienst aan de slag bij een handelsmaatschappij. In 1958 verhuisde het gezin De Lannoy naar Nederland. Nederlands-Indië was, verwikkeld in de Onafhankelijkheidsoorlog, te gevaarlijk geworden. Vele jaren later was het kleinzoon Marc die vol interesse en verwondering de verhalen van zijn opa aanhoorde. Over Nederlands-Indië, Batavia, de schepen waarop hij had gevaren… ‘Hij zei altijd: als ik met pensioen ben, laat ik je Indonesië zien’, vertelt Marc. ‘Zijn pensioen heeft hij helaas nooit gehaald. Kort daarvoor is hij overleden.’

Niet vergeten

De kleinzoon vindt het belangrijk om de geschiedenis van Nederlands-Indië levend te houden. ‘Zoveel mensen hebben in de Tweede Wereldoorlog en de Onafhankelijkheidsoorlog hun leven gegeven. Dat mogen we niet vergeten.’ Met de toekenning van de medailles aan zijn opa Rudolf wordt niet alleen diens inzet erkend, vindt Marc. ‘Dit is groter dan alleen mijn opa. Deze onderscheidingen zijn voor alle Indische Nederlanders die Nederland hebben gediend.’

Cirkel rond

Tijdens de uitreiking van de medailles prijkte een foto van Rudolf de Lannoy, meegenomen door zijn familie, op tafel. Of Rudolf zelf blij zou zijn geweest met de medailles? Daar hoeft Marc niet lang over na te denken. ‘Dit was heel belangrijk voor hem geweest. Ik heb de onderscheidingen ook echt voor hem aangevraagd.’ Later dit jaar gaat Marc op reis naar Indonesië. ‘De medailles gaan mee, zeker weten. Die neem ik mee naar de plek waar opa zich elke dag bij de Gouvernements Marine moest melden. Dan is de cirkel rond.’